آئین مستان

سفیر مولایم، اسیر غم هایم

میان کوفه خدا،  بی کس و تنهایم

مردم کوفه مهر و وفایی به دل ندارن واااای

به راه زینب با مشتی از سنگ چشم انتظارن واااای

دو دست من، بسته روی دارم

ز کینه ها، تشنه، جان سپارم

به یاد زینب، بی قرارم

میا میا کوفه ای حسین جان

به کوفه بشنیدم، ز حنجر و خنجر 

یکی با خنده میگفت، ز غارت معجر

بگویمت من پسر عمو جان به آه و ناله واااای

جان عزیزت نیار به همرات طفل سه ساله واااای

دلهره ام، از قحطی آبه

 غصه ی دل، کودک ربابه

برای قافلت، دل کبابه

میا میا کوفه ای حسین

شده دگر وقت، عزای شاهنشاه 

بزن به سینه بگو، امیری ثار الله

چشام میباره که از دوباره فصل غم اومد واااای

خدا میخونه تو عرش اعلا محرم اومد واااای

محرمت، دل غرق عزا شد

ببین حسین، دل وقف شما شد

 به عشقت، قلبم کربلا شد

میا میا کوفه ای حسین

شده دگر وقت، عزای شاهنشاه 

بزن به سینه بگو، امیری ثار الله

چشام میباره که از دوباره فصل غم اومد واااای

خدا میخونه تو عرش اعلا محرم اومد واااای

محرمت، دل غرق عزا شد

ببین حسین، دل وقف شما شد

 به عشقت، قلبم کربلا شد

میا میا کوفه ای حسین جان

دوباره بیرق عزا در انتظار خانه هاست

در انتظار خانه ها دوباره بیرق عزاست

دوباره عطر و بوی بی قراری است که در نسیم کوچه هاست

و در میان خانه ها و کوچه های مه گرفته خانه ایست

که شعبه ای زعرش کبریاست و سالها و سالهاست

در این سئوال بی جواب مانده ایم خانه ی دوست کجاست

کجاست رواق منظر نگاهم آشیانه شماست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی شماست

بیا به هیئت خصوصی دلم، که روضه خوان آن خداست

دوباره بیرق و علم کتیبه های محتشم

دوباره شور و عشق و اشک، دوباره ماجرای مشک

دوباره پرسشی که سالهاست با دل آشناست

خانه ی دوست کجاست

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده ی مرتضی

آقا سلامٌ علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

کاشکی میشد که نامه ات پیک رهایی باشه

وقتی رسید به دستت هنوز یه راهی باشه

کاشکی میشد ببینی الان کجای کارم

شبیه یک غریبه تو کوچه ها آواره ام

اینجا دلی نمونده همه شبیه سنگند

به جز منو پسرهام همه تو فکر جنگند

یه حرفایی شنیدم که تو خبر نداری

کاشکی میشد حسین جان دخترتو نیاری

دلبر آشنا اینجا

مسلم شده آواره ی کوچه ها

غریب و تنها شدم

فردا هم می شوم

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده مرتضی

آقا سلام علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

از قول من به عباس بگو که ای علمدار

تا می تونی سر راه مشک اضافی بردار

اونم باید بدونه دشمنا بی شمارن

حتی برا گلوی شش ماهه نقشه دارن

ای عزیز خدا، دستم بر دامنت

به سمت کوفه نیا

من از تو دورم ولی همراه نامه ام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

دوباره دو عالم به یاد عاشورا می افته

یه کرببلایی داره امشب از پا می افته

امشب ارباب چشم انتظاره این یادگاره عاشوراست

امشب زینب تو قتلگاهه چشماش به راهه این آقاست

خداحافظ ای روضه هرشب       خداحافظ ای عزیز زینب

خدانگهدار چشای خونبار دل پر از تب

آجرک الله صاحب الزمان

از امشب مزارش کنار زهرا و سجاده

مزاری پر از عشق پر از آقا و آقازاده

بین سینه داغ مدینه، آن سرزمینه غربت ها

گل می باره روی غباره قبرای خاکی از چشما

بقیع داره گوهری تو سینه       امون از این غربت مدینه

عطر سحرهاش عطر مزار ام البنینه

آجرک الله صاحب الزمان

یه عمره که شبها نگاهش بوی بارون می ده

دم آخری هم با ذکر یا زینب جون می ده

بعد از عمری گریه هنوزم چشمای خستش گریونه

این که داره جون می ده اما باز داره روضه می خونه

اومد عمه با قد خمیده       چهل منزل با سر بریده

سر برادر به روی نیزه به خون تپیده

آجرک الله صاحب الزمان

یادگار كربلامنم،عزادار كربلا منم

حسین و با لب تشنه كشتن،مارو بردن اسارت

خدایا دلم می خواد برم باز،به كربلا زیارت

وای وای وای، روی لبمه شهادتین

وای وای وای، السلام علی الحسین

مونده فقط ای خدا برام

خاطرات كربلا و شام

خدایا كی گفته جای زینب،تو مجلس شرابه

مزار رقیه شد بمیرم،یه گوشه ی خرابه

وای وای وای شیرینی زندگیم كجاست

وای وای وای همبازی بچه گیم كجاست

وای وای وای روی لبمه شهادتین

وای وای وای السلام علی الحسین

دلی كه تا كربلا میره

تو گودی قتلگاه میره

خدایا خودم دیدم حسین و به خاك و خون كشیدن

خدایا خودم  دیدم با خنجر سر از تنش بریدن

وای وای وای روی خاكا دست و پا می زد

وای وای وای مادرش رو هی صدا می زد

دانلود با صدای حاج محمود كریمی

دانلود با صدای سید مهدی میرداماد

می سوزه میون حجره، میون غربت

یه تنها یه آقا که حالا دلش خونه

چه دردی که مردی اسیر توی خونه

رو خاکا میزنه پر پر

میخونه با دلی مظطر، کجایی مادر

ای آسمون گریه کن

باز بی امون گریه کن

یا مظلوم غریب آقام آقام

می سوزه میون حجره، میون غربت

یه تنها یه آقا که حالا دلش خونه

چه دردی که مردی اسیر توی خونه

رو خاکا میزنه پر پر

میخونه با دلی مظطر، کجایی مادر

می لرزه تموم جونش با زهر کینه

الهی بمیرم که آقام شده مسموم

چرا پس می خندن به گل مظلوم

تو اوج جوونی پیره

از دنیا دیگه دل سیره، دار میمیره

رو خاکا میزنه پر پر

میخونه با دلی مظطر، کجایی مادر

ای آسمون گریه کن

باز بی امون گریه کن

میباره دو چشم خونش، به یاد جدش

شبیه حسینه که تشنه اس دم آخر

ولی باز کفن داشت، نبود تنش بی سر

دلتنگم برای ارباب، نزدیکه عزای ارباب

ثارالله غریب حسین غریب حسین

می سوزه سینه ام نمیتونم بخونم

کاش می شد امشب زغم آروم نمونم

دوباره روضه خونم، دوباره روضه خونم

تو روضه امشب امام رضا نشسته

دل بی قرارم میخوام روضه بخونم

آی جوونا امشب کم نزارید، عزای یک جوونه

آی جوونا برید علم بیارید، آقا روضه میخونه

میباره چشمای ترش، در انتظار پدرش

این همه ناله زد ولی، دلی نسوخت دورورش

یا امام رضا خدا صبرت بده

اونقدر غریبه که یه یاور نداشته

اوج غریبیش اینه که خواهر نداشته

کسی در بر نداشته، کسی در بر نداشته

حتی تو خونه یکی محرم نداشته

جز اشک دیده شبا همدم نداشته

یکی محرم نداشته، یکی محرم نداشته

تو هر نفس تا که به در نگاه می کرد

مادرش صدا می کرد

هلهله کنیزا پشت اون در حجره رو کربلا کرد

این دم آخر چی شده که رنگ روش پریده

انگاری دار می بینه مادر قد خمیده

یا امام رضا خدا صبرت بده

در کنج حجره غریبونه و بی حال

روضه میخونه واسه شهید گودال

طاقت نداره جونش اومد چو بر لب

با گریه میگه امون از درد زینب

دل می سوزه از این غم این غریبی، آخه خیلی جوونه

خدا نخواست مثل حسین زهرا، زیر آفتاب بمونه

خودش میدونه به خدا، تو اوج این دردو بلا

آفتاب شهر کاظمین، فرق میکنه با کربلا

یا امام رضا خدا صبرت بده